เรื่องย่อละคร สาวน้อยอ้อยควั่น

อ้อยควั่น เป็นลูกสาวของเจ้านางน้อยบุญวง ที่ในตอนนี้กลายเป็นนางบุญวง ก่อนตายเธอฝากลูกไว้กับคนสนิทชื่อ ส่าง ด้านณัฐวุฒิเศรษฐีหน่มวัยสี่สิบยังไม่มีลูกกับภรรยาที่ชื่อ สินีนาฎ จึงได้รับ นัทธร หลานภรรยามาเป็นลูกเลี้ยง ณัฐวุฒิได้เจอกับส่าง และมาเจอกับเจ้านางบุญวง เขาตกหลุมรักเธอทันที ต่อมาทั้งคู่ได้ตกเป็นของกันละกัน เมื่อสินีนาฎรู้เรื่องเข้า จึงส่งคนไปทำร้ายเจ้านางบุญวง ซึ่งกำลังตั้งท้อง ส่วนเจ้านางใช้โอกาสนี้ขมขู่นางบุญวงว่าให้ยกเป็นลูกของเธอตามกฎหมายซะ เจ้านางจึงยอมทำตาม

เจ้านางได้คลอดลูกชื่อว่า ส่วยหย่ง ให้สินีนาฎแล้วเธอจึงตัดสินใจไปอยู่ประเทศอเมริกา ส่งรู้เรื่องทุกอย่างดี ณัฐวุฒิและนัทธรดีใจที่มีสมาชิกเพิ่ม แต่สินินาฎดันต้องมารถคว่ำเสียชีวิตเสียก่อน หนูส่วยหย่งรอดชีวิต ส่างจึงต้องการส่งส่วยหย่งให้ณัฐวุฒิ แต่เกิดจลาจลในค่ายพัก ส่างเสียชีวิตก่อนที่จะได้บอกความจริง หนูส่วยหย่งจึงตกอยู่ในการดูแลของศูนย์ดูแลกันตาด้วยตามมีตามเกิด โดยมีสัญลักษณ์ตัวแทนคือเหรียญห้อยคอ สลักชื่อบุญวงและส่วยหย่ง ต่อมานางมะขิ่นแรงงานต่างด้าวขายหนูส่วยหย่งให้กับสมใจ

ณัฐวุฒิแทบเป็นบ้าเมื่อรู้ว่า บุญวงหนีไปอเมริกาและส่วยหย่งหายไป เขาตามหาแต่ไม่พบจนล้มป่วย ส่วนหนูส่วยหย่งตามสนใจมาที่กรุงเทพ และเปลี่ยนชื่อว่า อ้อยควั่น ถูกใช้ให้ขอทานและโดนทารุณประจำ อ้อยควั่นมีความสามารถพิเศษคือชอบร้องเพลงและเต้น สะกดผู้คนให้บริจาคเงินได้ไม่ยาก เธอจึงถูกหมั่นไส้จากขอทานที่อิจฉา กิตติศัพท์ของอ้อยควั่นเป็นที่ต้องการของแก๊งค์ขอทานกลุ่มอื่น เธอได้ถูกแก๊งค์นางสมรลักพาตัว แม้จะหนีออกมาได้พร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ แต่อ้อยควั่นก็ถูกจับซ้อมจนป่วยและจะถูกส่งไปขายที่ชายแดน และเธอก็หนีออกมาได้อีกครั้งเตร็ดเตร่ไปตามถนนจนมาเจอกับสุนัขจรจัดที่กลายเป็นเพื่อนซี้ในเวลาต่อมาชื่อ มู่ลี่ ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันและหาเลี้ยงประทังชีวิตไปวันๆ อ้อยควั่นอยากมีใครสักคนข้างกายและอยากตามหาแม่ แต่แล้วมีเหตุการณ์นึงที่อ้อยควั่นและมู่ลี่ช่วยป้าเมตตาเอากระเป๋าคืนมาจากโจรได้ ป้าเมตตาให้ความเมตตาจึงนำทั้งสองไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าที่ป้าทำงานอยู่ อ้อยควั่นจึงมีชื่อใหม่ว่า กชกร เธอได้เรียนหนังสือและทำงานเล็กๆน้อยๆ จนถึงอายุ 12 ปี เริ่มเป็นสาวแล้ว

ส่วนณัฐวุฒิยังคงตามหาคนที่รักไม่เจอ นัทธรที่ช่วยอีกแรงก็ยังไม่พบ นัทธรอยากรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงดูเพื่อที่จะได้สืบหาลูกสาวของณัฐวุฒิ จึงให้เขียนเรียงความเรื่อง แม่จ๋าอยู่ไหน เพื่อคัดเลือกคนที่เข้าตา เขาประทับใจบทความของอ้อยควั่นจึงส่งเธอไปเรียนโรงเรียนที่เข้าเป็นผู้อำนวยการ นัทธรอบรมอ้อยควั่นเสมอจนหญิงสาวกลัว แต่ก็มีเพื่อนใหม่ชื่อ ภัคภิรมย์ ที่ชอบพูดจาดูถูก และ ศลิษาที่เข้ามาใหม่ อ้อยควั่นมักจะเขียนจดหมายผ่านเลขาให้คุณพ่อ อ้อยควั่นมีชีวิตที่สุขสบายมากความจำเป็น แต่คุณพ่อก็ยังส่งเสียให้ เธออยากจะเจอหน้าแต่ก็ได้รับการบ่ายเบี่ยง พร้อมๆกับนัทธรที่ชอบอมรบเรื่องเดิมๆ จนกระทั่งเรียนจบม.6 มู่ลี่ตายด้วยโรคร้าย แม้จะเสียใจ คุณพ่อก็ได้แต่ปลอบว่าชีวิตต้องเดินต่อไป

อ้อยควั่นสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกันกับภัค และศลิษา มีการเลี้ยงฉลองสอบติด นัทธรที่ในตอนนี้ดูใจจนอ้อยควั่นลืมภาพความดุร้ายนั้นไปเลย ศลิษาบอกว่าโตแล้วก็ควรจะมองหนุ่มๆบ้าง แต่คุณพ่อก็โน๊ตมาว่าควรตั้งใจเรียน อย่าข้องเกี่ยวกับผู้ชาย เพราะเขาหวงอ้อยควั่นมาก อ้อยควั่นให้สัญญา คุณพ่อจึงแซวกลับว่าจะทำได้จริงหรือ เจ้าบุญวงเดินทางกลับเมืองไทยเธอเสียใจมากที่ลูกตนเองหายไป และได้พบกับนัทธรจึงออกแรงตามหากันอีกครั้ง จนกระทั่งเจ้าบุญวงได้พบอ้อยควั่นและสนใจมากเป็นพิเศษ เมื่อสอบถามอ้อยควั่นได้แต่บอกว่าพ่อแม่เสียชีวิตแล้ว เมื่อถึงช่วงซัมเมอร์อ้อยปฏิเสธที่จะไปเที่ยวเมืองนอก เพราะคิดว่าฟุ่มเฟือยเกินความจำเป็น คุณพ่อจึงให้ไปพักผ่อนบ้านบนเขา นัทธรและป้าไพลินให้การดูแล

อ้อยนับถือพี่ศรุตเป็นพี่ชาย และรู้มาว่าคุณพ่อของอานัทธรและบุญวงคือสามี ภรรยากัน อ้อยได้หางานพิเศษทำเป็นนางแบบ เพื่อหารายได้ให้ตัวเอง แม้คุณพ่อจะส่งเงินมาไม่ขาดมือ อ้อยพยายามขอร้องอยากเจอหน้าคุณพ่อแต่ก็ได้รับคำตอบที่ว่าเมื่อถึงเวลาจะได้เจอกันแน่นอน เธอจึงตั้งหน้าตั้งตารอ อ้อยรู้มาว่าบุญวงพลัดพรากจากลูกสาวที่ชื่อ ส่วยหย่งจึงเกิดความสงสาร หลังจากเรียนจบอ้อยผิดหวังที่คุณพ่อไม่มาเจอหน้า ศรุตอกหักจากอ้อยและหันมาชอบภัค   บญวงได้พบกับ มะขิ่น ทั้งสองดีใจมาก มะขิ่นออกอุบายว่าลูกบุญวงถูกสมใจหลอกให้เป็นขอทาน บุญวงและณัฐวุฒิตกใจจึงรีบออกตามหา มะขิ่นก็เช่นกันที่โลภอยากได้เงินทางอ้อม

อ้อยได้ทำงานเป็นดีไซน์เนอร์และอาศัยในคอนโดที่พ่อมอบให้ เธอพยายามทำให้อานัทธรและศลิษาใกล้ชิดกัน แต่คุณพ่อตอบกลับมาว่าไม่ให้ยุ่งเรื่องคนอื่น พร้อมกับถามความในใจอ้อย หญิงสาวจึงตอบว่าชอบอานัทธรแต่คงเป็นไปไม่ได้ คุณพ่อบอกว่าใกล้ถึงเวลาที่จะได้เจอกันแล้ว อ้อยดีใจอย่างมาก และได้นัดพบให้ไปเจอคนที่ใส่เนคไทที่อ้อยเคยให้คุณพ่อในงานเลี้ยงครบรอบบริษัทแห่งหนึ่ง ส่วนนัทธรบอกกับศลิษาว่าคิดแบบพี่น้องเท่านั้น อ้อยรับรู้จึงสงสารเพื่อน

อ้อยแต่งตัวสวยหาคุณพ่อในงานเลี้ยง แต่ยังไม่ทันจะได้เจอ อ้อยรีบไปหาสร้อยที่ปราณีทิ้งไว้ที่บ้าน ทุกคนจึงได้รู้ว่าอ้อย บุญวง และณัฐวุฒิคือครอบครัวเดียวกัน ทั้งสามสวมกอดกันด้วยความปลื้มปิติและยินดี เมื่อนัทธรเดินเขามาอ้อยแทบอึ้งรู้ทันทีเลยว่านัทธรก็คือคุณพ่อที่เธอเคยจดหมายคุยด้วยทุกวันนั่นเอง นัทธรเขินที่จะกอดอ้อยควั่น ส่วนพวกมะขิ่นกับสมใจถูกจับตัวไปเพราะลักพาตัวนางปราณีกุญแจสำคัญที่เก็บสร้อยของอ้อยควั่นเอาไว้ ความสงบสุขจึงเกิดขึ้นอย่างแท้จริง พร้อมกับครอบครัวและความรักของอ้อยควั่นที่สมบูรณ์แบบ