ในปีพุทธศักราช2301ความไม่เด็ดขาดในการปกครองของพระเจ้าเอกทัศ ทำให้บ้านเมืองเกิดความหายนะ เหล่าขุนนางต่างแย่งชิงอำนาจ ชาวบ้านเดือดร้อน มีข้าศึกจากพม่าโจมตีกรุงศรีอยุธยาอย่างต่อเนื่อง แต่เดชะบุญที่ประเทศไทยยังมีพระเสื้อเมืองคุ้มครอง ฝ่ายพม่าจึงยกทัพกลับไปตั้งหลัก ซึ่งต่อมาพม่าได้ล้อมไทยไว้ทุกภาคในการตีเมืองต่างๆ เพื่อจุดมุ่งหมายเดียวคือกรุงศรีอยุธยา เช่นเดียวกันกับที่บ้านคำหยาด แขวงวิเศษไชยชาญ ทหารต่างพาชาวบ้านหลบหนีเข้ากำแพงเมือง ทัพ ทหารหนุ่มมากฝีมือก็ได้อพยพตน แม่ รวมถึงน้องสาวชื่อจวง แต่ต่อมาอาการป่วยของแม่กำเริบ ชายหนุ่มต้องการไปเอายารักษาในเมืองอื่น สังข์ที่ไม่ค่อยถูกกับทัพจึงอ้างว่าทัพจะหนีทหาร ซึ่งสังข์นั้นชอบจวง ส่วนขาบเองก็แอบชอบเฟื่องคนรักของทัพนั่นเอง แม้ว่าหญิงสาวจะยังคงรักแต่ทัพผู้เดียว
สาวแก่นอย่างแฟง น้องสาวเฟื่องได้ช่วยทัพตามหาเฟื่องที่พลัดพราก เนื่องจากสังข์และขาบช่วยกันกีดกัน เช่นเดียวกันที่บ้านสามโก้ สไบเกือบถูกทหารพม่าข่มเหง แต่โชคดีที่ใจ มาช่วยชีวิตไว้ได้ จึงได้เร่งออพยพทั้งสไบ ใจ เจิดผู้เป็นพี่ชายของใจ และจาดผู้เป็นพ่อ สไบกับใจแอบชอบพอกันแต่มีดอกรักที่เดินทางมาด้วยเป็นมารหัวใจ กลุ่มของสไบและกลุ่มของเฟื่องกับแฟงมาเจอกันและได้รวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ แต่สังข์และขาบคิดแผนลักพาตัวเฟื่องและจวงไปอีกครั้ง แฟงคิดแต่โทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุ จึงต่อสู้กับข้าศึกทุกครั้งคราเพราะหวังว่าจะได้ช่วยเหลือพี่สาว จะได้ไม่พรากจากกันอีกครั้ง
แฟงได้เจอกับกลุ่มของนายแท่นและเธอได้อาสาเป็นเหยื่อล่อทหารพม่าให้กลุ่มนายแท่นได้โจมตี ในขณะที่ทัพก็หาทางเอาตัวรอดจากกลุ่มโจรเสือปิ่นแต่ก็รอดมาได้ด้วยความมีน้ำใจ ที่ทัพช่วยชีวิตเสือปิ่น ส่วนเฟื่องนั้นตกเป็นของขาบ และจวงก็ตกเป็นของสังข์เช่นกัน ทั้งสองคู่กำลังจะถูกศัตรูโจมตีแต่ยังดีที่ทัพมาช่วยได้ทัน เพื่อนรักเพื่อนแค้นอย่างทัพ สิงห์และขาบจึงละทิ้งความโกรธหันมาร่วมมือกันโจมตีข้าศึกด้วยกัน
ที่ค่ายบ้านบางระจัน กลุ่มของสไบมาเจอกับแฟง ทั้งสองดีใจมากที่ได้เจอกัน ค่ายนี้รวบรวมกำลังพลเพื่อต่อสู้กับข้าศึกพม่า โดยมีนายทองเหม็นเป็นผู้ใหญ่บ้าน นายทองแสงใหญ่ นายจันทร์หนวดเขี้ยวและหัวหน้าอื่นๆอีก6 คน ร่วมกันเป็นผู้นำและยังมีพระอาจารย์ธรรมโชติเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ สไบไม่ชอบที่ดอกรักชอบทำตัวเป็นเจ้าของ ดอกรักเองดันแอบไปรู้ความลับว่าใจและเจิดคือข้าศึกที่แอบส่งข่าวให้กับฝั่งพม่า จึงถูกทำร้าย ดอกรักความจำเสื่อมจำอะไรไม่ได้ ส่วนใจก็หวังว่าเขาจะต้องพาสไบไปใช้ชีวิตใหม่ที่เมืองอังวะให้ได้ จึงตัดสินใจเป็นเจ้าของทั้งกายและใจของสไบจนหมดสิ้น … แม้ว่าชาวบ้านบางระจันจะมีแต่เพียงมีดไม้ แต่ทว่าเปี่ยมไปด้วยใจที่ฮึกเหิม เฟื่องรู้ดีว่าตนตกเป็นของขาบแล้วจึงยอมตัดใจจากทัพ และรู้ดีว่าแฟงแอบมีใจให้กับทัพอยู่ไม่น้อยจึงแอบถามความจริง แฟงปากแข็งปฏิเสธไม่ยอมบอก
เนเหมียวสีหบดีแต่งตั้ง งาจุหวุ่นเป็นแม่ทัพพม่า เพื่อตีบ้านบางระจัน ชาวบ้านร่วมมือจนสู้จนชนะในหลายครา สร้างขวัญและกำลังใจที่เต็มเปี่ยม อีกทั้งได้พัฒนาฝีมืออยู่ตลอดเวลาจนเก่งกล้ามากขึ้น เจิดตัดสินใจฆ่าปิดปากดอกรัก ในขณะที่ทัพ รวมถึงสังข์และขาบเริ่มสงสัยว่าเหตุที่กลศึกแพร่งพรายออกไปต้องมีใครสักคนในค่ายไปบอกศัตรูเป็นแน่ ! ทหารอังวะออกอุบายนำเสบียงมาแลกทองคำ ในค่าบบางระจันจึงมีหัวขโมยแอบเอาอาหารไปแลกทองคำ ส่วนใจก็เริ่มเอนเอียงเพราะเริ่มมีความผูกพันกับชาวบ้านบางระจันและกลัวสไบรู้ความลับ ทัพต้องออกไปทำลายศัตรูที่ออกอุบายแลกเสบียงนี้ แฟงก็กลัวคนรักเป็นอันตรายจึงเฝ้ารอทั้งคืน จนรุ่งขึ้นทัพกลับมาแม้ว่าปากฉอเลาะของแฟงจะทำให้มีปากเสียงกันบ้าง แต่ลึกๆทั้งคู่ยังคงมีความรักและความห่วงใยเสมอ เฟื่องที่ตัดใจจากทัพได้แล้วจึงยุให้ทัพและแฟงแต่งงานกันเสีย งานแต่งจึงมีขึ้นภายในหมู่บ้านทุกคนต่างแสดงความยินดี แต่ความสุขอยู่ได้ไม่นานเพราะ สุกี้นายกอง ใช้ปืนใหญ่ยิงทำลายค่ายแทบจะย่อยยับ ทำให้ชาวบ้านต้องรวมตัวกันต่อสู้ข้าศึกอีกครั้งนึงแม้ว่าจะมีเพียงปืน มีด และไม้
ใจแอบช่วยทัพหลายครั้งในขณะที่ทัพออกไปเพียงลำพังเพื่อสู้กับข้าศึก เพราะทัพเองก็ช่วยชีวิตเขาไว้เองเช่นกัน ส่วนสไบเองก็เริ่มสงสัยว่าใจกับเจิดหายตัวไปบ่อยเพราะเหตุใด จึงออกอุบายว่าจะยกทัพไปตีใจกลางอังวะ แต่เมื่อทหารอังวะมาตั้งรอพร้อมกับการปรากฎตัวของใจ สิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มต้องตกใจพูดไม่ถูก เพราะสไบมายืนอยู่ตรงหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ เธอรู้แล้วว่าทั้งใจและเจิดนี่เอง ที่เป็นไส้ศึกแอบบอกความลับให้กับพวกพม่า จึงขออย่าให้เจอกันอีกเลย อีกทั้งสไบยังคงยืนกรานที่จะรบเคียงบ่าเคียงไหล่ไปกับชาวบ้านบางระจัน ไม่ฟังคำคัดค้านของใจ เจ็บปวดจากความรักแทบร้าวรานที่มิอาจทำใจได้ ทิ้งไว้เพียงสไบผืนนึงให้ใจดูต่างหน้า
ด้วยความกังวลไม่อยากให้คนรักรู้ว่าท้อง แฟงจึงปิดความลับนี้ไว้ มีเพียงแต่เฟื่องเท่านั้นที่รู้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามทัพเค้นความจริงจึงรู้ว่าเมียท้อง จึงขอให้สังข์พาเมียและลูกไปให้พ้นจากสิ่งอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นรอบๆค่ายๆบางระจัน แม้ว่าสังข์จะออกอุบายแต่แฟงก็เค้นถามความจริง หญิงสาวควบม้ากลับมาหาทัพจนได้และโผกอดด้วยน้ำตาที่นองหน้า พร้อมกับบอกว่าหากจะตายก็ขอตายไปพร้อมๆกัน เพื่อที่ได้ไปอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า พ่อ แม่ และลูกบนสวรรค์ ทางด้านสุกี้นายกองยิงปืนใหญ่ไม่ยั้ง ทำให้ชาวบ้านล้มตายจำนวนมาก ด้านนายทองเหม็นถูกทหารอังวะไล่ฆ่าจนตาย นายจันหนวดเขี้ยวสู้จนตัวตาย เจิดจับได้ว่าใจแอบทำลายกระสุนปืนใหญ่จึงไปฟ้องผู้ใหญ่ ใจจึงถูกลงโทษอย่างหนัก ทุกคนในบ้านบางระจันร่วมกันต่อสู่อย่างหนัก แต่ก็ต้องใจเสียอีกครั้งเมื่อปืนแตกไม่สามารถใช้งานได้
พระอาจารย์ธรรมโชติจึงได้ปลุกใจ สร้างขวัญและกำลังใจให้ต่อสู้กับข้าศึก ให้ศึกครานี้เป็นผู้ชนะผ่านไปได้ด้วยดี หวังให้บ้านเมืองสงบสุข ศึกครานี้ช่างใหญ่หลวงยิ่งนักเมื่อกองทัพพม่าที่มีไพร่พลมากมายมาบุกบ้านบางระจัน ที่แม้จะมีเพียงแค่อาวุธไม่กี่อย่างแต่ด้วยใจที่กล้าหาญและเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังที่จะชิงชัย ยอมพลีกายให้กับแผ่นดิน แต่ก็ต้องสูญเสียกองกำลังสำคัญอย่างสังข์กับจวงที่ไม่อาจต้านแรงของศัตรูได้ อีกทั้งใจ ต้องสูญเสียหญิงสาวผู้เป็นที่รักดั่งดวงใจอย่างสไบ ที่กำลังนอนจมกองเลือดอยู่ และให้คำกล่าวว่าถ้าเป็นไปได้ขอให้ชาติหน้าได้เจอกันอีกและครองรักกัน น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินสุดจะกล้ำกลืน เขาไม่อาจยอมรับความเจ็บปวดนี้ไว้ได้ ทัพมาเห็นใจในชุดทหารอังวะจึงเกิดการต่อสู้กัน จนกระทั่งใจพลาดท่าเกือบถูกทัพใช้มีดแทงคอ จึงเอ่ยให้ใจตัดสินใจเอาเอง ชายหนุ่มไม่รีรอ ใจใช้มีดกดดาบลงที่คอของตัวเองตายตามเมียรักไปอีกคน หวังว่าชาติหน้าจะได้เจอกันอีก ส่วนเฟื่องกับขาบก็ช่วยกันต่อสู้กับข้าศึกกันอย่างสุดกำลัง แต่ด้วยจำนวนของศัตรูที่มากกว่าจึงกลายเป็นว่ากำลังที่มีอยู่เริ่มน้อยนิด จึงถูกดาบคมแทงเข้าไปที่ตัว ขาบพยายามรับดาบนั้นแทนเฟื่อง ทั้งคู่สิ้นใจ และก่อนตายเฟื่องกระซิบรักคำที่ขาบไม่ทันได้ยินก่อนที่จะลาจากโลกนี้ แม้ว่าเลือดจะต้องไหลรินแต่หากไหลลงสู่แผ่นดินเกิดก็ขอยอมตายด้วยความเต็มใจ
ส่วนทัพกับแฟงถึงแม้ว่าหญิงสาวกำลังตั้งครรภ์อ่อน แต่เพื่อประเทศชาติย่อมไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆมากั้นไว้ได้ แม้จะมีแผลยับไปทั่วลำตัว แต่ก็คงไม่มากมายเท่ากับหัวใจที่สู้อย่างสุดชีวิต แต่ละคนที่ร่วมเคียงบ่าเคียงไหลกันมานานจะเริ่มตายจากไปเรื่อยๆ แต่ทั้งคู่ก็ยังคงเชื่อว่าชัยชนะย่อมเป็นของผู้ที่ไม่ยอมพ่ายแพ้ เลือดที่ไหลนองเต็มพื้น ทัพและแฟงได้พนมมือระลึกคุณของแผ่นดินเกิด พร้อมกับไหว้ลาแผ่นดินสยาม ขอให้อำนาจของสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลาย ทั้งพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์คุ้มครองกรุงศรีอยุธยาให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของศัตรูผู้ที่ประสงค์ร้ายทั้งหลาย และขอให้บ้านเมืองสงบสุขอยู่คู่กับชาวไทยสยามตลอดไปเทอญ…..
หลังจากสิ้นสุดคำอธิษฐาน แม้ว่าใจสู้สุดชีวิต แต่ดูเหมือนว่าร่างกายไม่พร้อมที่จะยื้อให้มีชีวิตได้ต่อไป ทั้งคู่ไม่สามารถทนพิษบาดแผลได้ เพราะมันเจ็บปวดเกินกว่าจะยื้อไว้ได้แล้ว สองสามีหนุ่มสาวได้กอดกันกลมนอนตายท่ามกลางสนามรบที่ยังคงเข่นฆ่าเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอย่างไม่มีปราณี
ต่อมาเรื่องราวนี้เป็นที่กล่าวขานกันอย่างมากถึงความกล้าหาญของชาวบ้านบางระจัน ที่กล้าหาญและต่อสู้กับศัตรูได้อย่างไม่เกรงกลัวแม้ว่าจะมีกำลังพลที่น้อยกว่าก็ตาม ถึงขนาดที่ว่าแม่ทัพใหญ่ของพม่ายังยกย่องและชื่นชมในความรักชาติ พร้อมที่จะต่อสู้แม้ว่าจะเสียเลือดเนื้อก็ตาม แต่เพื่อประเทศชาติแล้วนับว่าเป็นความภูมิใจอย่างหาที่สุดมิได้
ความคิดเห็น
เพื่อนๆที่ดูไม่ได้แนะนำให้ลองใช้โปรแกรม Chrome ในการดูนะครับ