เรื่องย่อ กลิ่นแก้วตำหนักขาว

ตำหนักขาว แห่งวังสะพานเสี้ยวที่ตกทดมาถึงทายาทคือหม่อมเจ้านภสรและหม่อมอุ่นจิตผู้เป็นภรรยา ที่มีบุตรชายสองคนคือคุณชายนภกานต์และคุณชายนภศูล ที่มีนิสัยต่างกันมาก นภกานต์เป็นคนดีมีเมตตาแต่นภศูลเป็นคนเอาแต่ใจและอารมณ์รุ่นแรง นภศูลโกรธแค้นมากที่แม่หนีตามชู้ไป ซึ่งภายหลังนภสรรู้ว่าอุ่นจิตมิได้เต็มใจไปอยู่กับคนรักเก่า แต่แล้วกลับเจ็บช้ำอีกครั้งเมื่อพ่อลุกรู้ว่าอุ่นจิตมีลูกกับชู้ นภศูลที่โกรธแค้นมากจึงฆ่านายพุ่มชู้รักแม่จนตาย จึงเป็นจุดเริ่มต้นให้  นรวีร์ ลูกชู้รับชะตากรรมจากการถูกกดขี่จากนถศูล เยี่ยงนักโทษจองจำในตำหนักขาว  สำหรับนภกานต์มีคู่หมั้นเป็นหญิงสาวชาติตระกูลดี การศึกษาดี เรียนเก่งและหน้าตาสะสวยชื่อ มรว.สุดาวดี คุณหญิงคนงามแห่งวังหับเผย แม้เธอจะเป็นสาวสมัยใหม่แต่ก็มีจิตใจงดงาม  ด้วยความเสมอต้นเสมอปลายของนภกานต์ทำให้นานวันคุณหญิงยิ่งรักมั่นในชายหนุ่มเพียงผู้เดียว และไม่คิดว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในขณะที่นภกานต์ไม่รู้ใจตัวเองว่าเขารักคุณหญิงจริงรึเปล่า ซึ่งเขาเองก็สงสัยว่านภศูลน่าจะแอบชอบคุณหญิง เพราะนภศูลชอบมายุ่งกับคุณหญิงบ่อยๆแต่เธอก็ไม่อยากบอกให้นภกานต์รู้เพราะกลัวชายหนุ่มรักน้องมากเกินจนยกตนให้นภศูล

แต่แล้วเม่อนภกานต์ได้เจอกับช่อแก้ว หญิงสาวสวยเป็นที่ต้องใจชาย  ซึ่งเขาแน่ใจว่านี่คือหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขาอย่างแน่นอน แต่ก็ยังรักษาน้ำใจต่อสุดาวดี  เมื่อช่อแก้วได้ใกล้ชิดกับนรวีร์ก็รู้สึกผูกพันและสงสาร โดยช่อแก้วเป็นลูกของท่านชายวิภาร และเมียน้อยชื่อเนิ่น น้องสาวหม่อมอุ่นจิต เธฮเกิดมาท่ามกลางความทุกข์เข็ญเพราะแม่เธอเสียหลังจากช่อแก้วเพิ่งเกิด ช่อแก้วมีชีวิตที่สุขสบายและเขาใจว่า นุ่น คือแม่ตน และชเยนต์คือพ่อ และคิดว่าพิมพาคือพี่สาวแท้ๆ  ในวันหนึ่งที่หญิงชายทั้งหลายได้มาพบกันในงานศพท่านชายนภสร สุดาวดีเอ็นดูช่อแก้วเป็นอย่างมากโดยที่ไม่รู้เลย ว่ากำลังจะเกิดรักสามเศร้าระหว่าง สุดาวดี นภกานตื และช่อแก้ว  ซึ่งมเพียงพิมพาที่รู้เรื่องทั้มหด รวมถึงความสัมพันธ์ของช่อแก้วและนรวีร์  โดยที่พิมพาต้องเป็นคนคอยรักษาหัวใจทุกคนมิให้บอบช้ำ แต่เธอกลับช้ำหนักเพราะหลงรักนภกานต์เช่นเดียวกันและไม่เคยบอกให้ใครรู้เลย จึงขอพ่อและแม่เรียนหนังสือในวังสะพานเสี้ยว ซึ่งนภกานต์รับอุปการะไว้และเอ็นดูเธอเป็นเพียงน้องสาวเท่านั้น

ในขณะที่อุ่นจิตรองรับอารมณ์ที่แสนรุนแรงของนภศูลไม่ไหวจึงตรอมใจตาย นรวีร์ทุกข์ใจมากขึ้นเพราะเขาถูกนภศูลกลั่นแกล้งอย่างรุนแรง ซึ่งนภกานต์ที่คอยช่วยเหลือนรวีร์เสมอและหาทางส่งนรวีร์ไปบ้านชายทุ่งเพื่อให้พ้นจากปัญหา  สร้างความไม่พอใจให้กับนภศูลมาก ทั้งนี้หม่อมเนื้อแพรคุ้มคลั่งเรื่องช่อแก้วจึงสั่งให้คนไปฆ่าหญิงสาว และช่อแก้วถูกไอ้ตุ่นกับไอ้ต่วนดักทำร้าย โชคดีที่นรวีร์ตามมาช่วยทันแต่ถูกคนร้ายฟันแทนช่อแก้ว ทั้งคู่รีบหลบหนีไปและค้างคืนที่กระท่อมปลายนา ในเวลานั้นนภศูลและพิมพาเดินทางหาตัวช่อแก้ว และพบว่าหญิงสาวกอดอยู่กับนรวีร์  นถศูลจึงตบตีนรวีร์ที่ทำให้ช่อแก้วมีราคีซึ่งช่อแก้วพยายามบอกว่าไม่ใช่อย่างนั้น เมื่อนภกานต์รู้จึงสอบสวนและให้ยาไปรักษา แต่ก็ใจเจ็บเพราะสายตาของช่อแก้วและนรวีร์ที่ทั้งสองมีใจให้กัน อีกทั้งประเมินเพื่อนชายของนภกานต์หลงรักช่อแก้วอีกคนนึง  และครูชั้นได้พบรักกับนภิสราซึ่งนรวีร์ก็เชียร์ให้ทั้งคู่รักกัน  ซึ่งทั้งคู่นั้นแอบได้เสียกันแล้ว

ฝ่ายนรวีร์และช่อแก้วแอบมาพบกันและสร้างความทรงจำดีๆร่วมกัน ทั้งคู่หลงรักกันอย่างแน่แท้ โดยที่ไม่รู้เลยว่านภกานต์แอบสังเกตุการณ์อยู่ ต่อมานภกานต์จึงออกอาการหึงหวงช่อแก้วอย่างออกหน้าออกตา ทำให้สุดาวดีรู้สึกได้ถึงความผิดปกตินี้ที่เขาเริ่มเหินห่างเธอ และต่อมาได้รู้ว่านภกานต์มีใจให้ช่อแก้ว คุณหญิงสุดาวดีจึงเสียใจมากและไปดื่มเหล้ายอมใจในคืนนั้นเองร่างกายเธอจึงตกเป็นของนภศูลที่ติดตามเธอไปด้วย  ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อสุดาวดีแม้ว่านภศูลจะร้ายเรื่องอื่นแต่เขาใจอ่อนกับเรื่องรักมาก คุณหญิงห้ามให้นภศูลบอกใครเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขาและเธอไม่อย่างนั้นเธอจะฆ่าตัวตาย และต่อมาเธอได้ตั้งท้องกับนภศูล ในขณะที่นรวีร์และช่อแก้วถูกทำร้ายจนบาดเจ็บ แต่นภศูลตามจับคนร้ายไม่ทัน นภกานต์จึงพาช่อแก้วไปรักษาตัวและไม่มีใครสนใจนรวีร์เลยทำให้เขาต้องรักษาตัวเองอย่างโดดเดี่ยว  ส่วนพิมพานั้นเจ็บปวดใจมากที่ยิ่งเห็นนภกานต์เอาใจช่อแก้ว

เรื่องของนริศราท้องทำให้ทุกคนตกใจ ซึ่งหญิงสาวไม่ยอมบอกว่าใครเป็นพ่อเด็กจึงถูกนภศูลเฆี่ยนจนหลังลาย เมื่อสุดาวดีมาเห็นจึงหวาดกลัวกับความเหี้ยมโหดของนภศูล เมื่อนรวีร์รู้ว่าสุดาวดีกำลังท้องและเธอก็มีปัญหาจึงอาสารับเป็นพ่อให้ ซึ่งนภศูลรู้ดีว่านรวีร์สมอ้าง และคิดว่าหาเรื่องใส่ตัวจึงกลั่นแกล้งนรวีร์ต่างๆนาๆ สุดท้ายนภิสราจึงเอ่ยปากบอกว่าครูชั้นคือพ่อของเด็ก นภศูลจึงตามไปเอาคืน  ในขณะนั้นเองสดาวดีอยากจะสมรักกับนภกานต์จึงคิดจะไปทำแท้งแต่พิมพามาเตือนสติห้ามไว้ได้ทัน และสุดาวดีจึงรู้ว่าพิมพาหลงรักนภกานต์ คุณหญิงจึงตระหนักว่ารักที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไรเหมือนกับพิมพาที่ไม่จำเป็นต้องบอกให้คนรักรู้ ขอแค่เขามีความสุขก็พอใจแล้ว สดาวดีจึงบอกพิมพาว่านภศูลคือพ่อของเด็ก

ในระหว่างนั้นเองนภศูลกับครูชั้นเปิกศึกกัน ซึ่งนรวีรืได้เอาตัวเข้ารับคมดาบแทนครูชั้นทำให้นรวีร์ได้รับบาดเจ็บ นภศูลแทบอึ้งที่นรวีร์เสี่ยงชีวิตช่วยคนและร้องไห้อย่างหนัก  ครูชั้นจึงได้พานภิสราหนีลงใต้ ร่างไร้ลมหายใจของนรวีร์ถูกจัดงานศพขึ้นอย่างสมเกียรติ นภศูลที่สำนึกผิดจึงขอบวชให้กับน้องชายที่ตนเคยเกลียดมาก่อน  เมื่อสุดาวดีได้ฟังถึงกับน้ำตาร่วงถึงความเสียสละของนรวีร์ที่มีได้มากถึงเพียงนี้แม้ว่าแต่ละคนจะรังแกเขามากมายก็ตาม  นภศูลที่เห็นสุดาวดีร้องไห้จึงถือโอกาสนี้ขออโหสิกรรมที่เคยล่วงเกินเธอและทุกๆคนที่เคยปองร้ายใส่ ซึ่งนภิสราและครูชั้นต่างลำบากในการใช้ชีวิตเลี้ยงดูกันและกันแต่ก็ครองรักกันได้อย่างมีความสุขด้วยพลังแห่งรัก  เมื่อนภกานต์ทราบจึงสั่งให้คนตามหาและสั่งให้ทั้งคู่กลับมาครองรักกัน ณ วังสะพานเสี้ยวต่อไป

สุดาวดีได้เผยความในใจให้กับนภกานต์และกล่าวว่าจะยังคงรักและเก็บความทรงจำดีๆระหว่างเขาและเธอไว้อย่างนี้ตลอดไป พิมพาที่ทนไม่ไหวจึงบอกความจริงแก่นภกาต์ให้รู้ว่าสุดาวดีกำลังตั้งครรภ์  นภกานต์จึงคิดที่จะรับผิดชอบจึงรีบไปหาสุดาวดีที่วังหับเผยแต่แล้วกลับต้องได้คำตอบจากพ่อและแม่ของหญิงสาวว่า สุดาวดีได้เดินทางไปต่างประเทศแล้ว ชายหนุ่มจึงเดินออกมาด้วยความสะเทือนใจ ซึ่งมีสุดาวดีคอยแอบมองอยู่ห่างๆและในวันนั้นเองเธอก็ได้เดินทางไปต่างประเทศพร้อมกับสัญญาแก่ลูกในท้องว่า จะเลี้ยงดูเขาอย่างดี ให้เติบโตมาด้วยความรักที่แสนอบอุ่น รู้จักความดีงามของความรัก ช่อแก้วที่เสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ซึ่งเธฮต้องสูญเสียคนรักจึงขอกลับบ้านที่ต่างจังหวัด นพกานต์เองก็ยังไม่ได้ขอช่อแก้วแต่งงาน ส่วนช่อแก้วก็ตั้งใจว่าจะทำในสิ่งที่พ่อฝากฝังไว้คือให้พ่อลูกได้พบกัน นภกานต์จึงตระหนักขึ้นได้ว่าเขาคงอยู่ไม่ได้หากไม่มีช่อแก้ว เขาจึงพาช่อแก้วเข้าวังถนนโรงครกทันที  ซึ่งสร้างความดีใจให้กับท่านชายวิภารดีเป็นอย่างมาก แต่ผิดกับหม่อมเนื้อแพรที่ไม่ชอบขี้หน้าช่อแก้วเป็นทุนเดิม ดังนั้นแล้วเมื่อเห็นช่อแก้วปรากฏตัวต่อหน้าจึงยิ่งโกรธแค้นและคลุ้มคลั่งมากขึ้นไปอีก  ถึงขั้นที่ว่าไปคว้ามีดเพื่อที่จะวิ่งพุ่งเข้าไปทำร้ายช่อแก้ว แต่นภกานต์นั้นเข้ามาขวางได้ทันและต่อสู้กับเนื้อแพรที่กำลังบ้าคลั่ง จนในที่สุดหญิงสาวได้พลาดตกบันใดจนสลบแน่นิ่งไป ซึ่งหลังจากที่ฟื้นมาอีกทีกลับพบว่าสมองของเธอได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง มีอาหารเป็นบ้า การพูดจาและสิตไม่สมประกอบ ร้องไห้โวยวายแล้ววิ่งหนีไป  ซึ่งนภกานต์ได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้ช่อแก้วฟัง พร้อมกันนี้หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์แล้วร้ายทุกอย่างมาจนหมดแล้ว ท่านชายวิภารพาจึงได้พาช่อแก้วไปกราบพระคือ คุณชายนภศูล พร้อมกับนภกานต์เช่นกัน เมื่อได้โอกาดีนภกานต์จึงมั่นใจแล้วว่าช่อแก้วคือหญิงสาวที่เขาอยากจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันตลอดไป จึงได้ขอช่อแก้วแต่งงานอีกครั้ง ซึ่งในตอนแรกช่อแก้วจะปฏิเสธเพราะในหัวใจของเธอยังคงมีนรวีร์อยู่ในหัวใจซึ่งนภกานต์เองก็รู้ดีว่าในส่วนลึกในจิตใจของช่อแก้วยังคงรักนรวีร์ แต่ด้วความจริงใจของนภกานต์ที่มีต่อช่อแก้วก็หวังว่าการกระทำของเขาที่ผ่านมาน่าจะทำให้ช่อแก้วมองเห็นความดีในตัวเขาบ้าง และในท้ายที่สุดช่อแก้วได้นึกถึงความดีของนภกานต์และเขารักเธออย่างแท้จริง จึงตกลงใจแต่งงานด้วยกันสร้างความดีใจให้กับนภกานต์เป็นอย่างมาก