ช่างเป็นความน่าน้อยเนื้อต่ำใจเสียจริงที่เจ้านางละอองคำ ต้องเกิดมาพร้อมกับความเกลียดชังของพ่อบังเกิดเกล้า ซึ่งเป็นถึงเจ้าฟ้าเมืองนาย เพราะคำกล่าวหาที่ว่าแม่ของตนคบชู้จึงถูกส่งให้ไปอยู่นอกเมืองพร้อมกันแม่ลูก และเจ้านางรุ้งแก้วน้องสาว แม้ว่าแม่ตายแล้วก็ยังไม่ได้รับเกียรติให้บรรจุอัฐไว้ในเมืองเลย ยิ่งสร้างความคับแค้นใจและน้อยใจอย่างมาก แต่ก็ยังดีที่มีชายคนรักอย่าง เจ้าราบฟ้าคอยอยู่เคียงข้าง และได้ให้คำมั่นสัญญาว่าเมื่อใดที่ได้เป็นใหญ่เป็นโตแล้วจะไม่ลืมละอองคำอย่างแน่นอน เกิดมาช่างแสนอาภัพเจ้านางถูกกีดกันความรักจากเจ้านางเมืองปิ่นที่เสน่ห์หาในตัวของเจ้าราบฟ้าเช่นเดียวกัน นางใช้อาคมสะกดเจ้าราบฟ้าได้อยู่หมัด และได้เป็นมหาเทวีเจ้าแห่งเมืองนาย
มีความสุขได้ไม่ทันไร เมืองนายถูกพวกฝรั่งโจมตีจนไม่เหลือซากชิ้นดี แม้ว่าจะมีดาบคู่บ้านคู่เมืองก็ตาม เจ้านางละอองคำเห็นว่าผีปู่ผีย่าไม่ได้ช่วยทำให้ชีวิตดีขึ้นเลย จึงตัดสินใจทิ้งลงน้ำเสีย และรับผีต่างวงศ์มาเลี้ยงดูหวังว่าจะทำให้ชีวิตดีขึ้น เจ้านางรุ้งแก้วห้ามอย่างไรละอองคำก็ไม่ยอมฟัง ทั้งสองพี่น้องรอดมาจากสงครามได้เพราะผีเจ้า จึงทำให้ครอบสมบัติจากพ่อค้าได้อย่างหมดสิ้นและมีชีวิตใหม่ที่เมืองบางกอก
มาถึงสมัยรัชกาลที่ 7 สาวสังคมที่แสนจะไฮโซและดูดีอย่างละอองคำและรุ้งแก้วต่างเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ แต่ก็ถูกผีเจ้าเล่นงานถึงชีวิตจนตายทุกราย โฉมรู้สึกคับแค้นใจที่คนรักเสียชีวิตไป จึงใส่ร้ายบอกทุกคนว่าละอองคำเป็นผีปอป แต่ก็ไม่มีใครเชื่อ ซ้ำร้ายพี่ชายของตน ฉัตรังหลงรักละอองคำอย่างหัวปักหัวปำ แม้ว่าละออกคำยังจะไม่สามารถลืมเจ้าราบฟ้าได้ แต่ก็ตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่กับฉัตร รุ้งแก้วและธวัชคนรักของเธอหวังดีไม่อยากให้ละอองคำตกอยู่ในเงื้อมของผีเจ้า จึงได้แอบเข้าไปในห้องนอนของละอองคำแล้วนำผีเจ้าไปไว้ใตฐานพระ แต่ไม่นานผีเจ้าก็ถูกปลดปล่อยและแก้แค้นด้วยการเอาชีวิตของธวัชจนปางตาย รุ้งแก้วเสียใจอย่างมาก แม่ชีน้อมจึงพาไปปฏิบัติธรรมสงบจิตใจที่วัด
ฉัตรหวังดีต่อคนรัก ไม่อยากให้ละอองคำทุกทรมานจากการเล่นงานของผีเจ้า จึงอยากให้เลิกหาเหยื่อมาสังเวยแล้วฆ่าเขาเสีย แม้ละอองคำจะรู้สึกซาบซึ้งแต่นับวันความรุนแรงก็มีแต่จะเพิ่มขึ้น ละอองคำเริ่มทำร้ายฉัตร ฉัตรจึงให้อัปสรลูกสาวของตนนำจดหมายที่เขียนไว้นี้ไปให้กับหลวงปู่ที่วัด ต่อมาโฉมทราบเรื่องจึงได้รับหลานอัปสรไปอยู่ต่างประเทศ โฉมเป็นแม่ม่ายสามีตาย ต่อมาได้ใช้ชีวิตอยู่กับเกษมคนรักใหม่และสร้างฐานะด้วยกันจนร่ำรวย
ละอองคำอยู่ในเรือนปั้นหยาอย่างเดียวดายและออกล่าเหยื่อ สำหรับอัปสรนั้นได้แต่งงานกับพรวุฒิ เธอคิดถึงแม่จึงบินมาหาละอองคำ อัปสรไม่ยอมรับเป็นทายาทปอบต่อจากแม่ ผีเจ้าโกรธมากจึงฆ่าละอองคำตายและฝากความเป็นปอบไว้ที่แมวดำเรือนปั้นหยา หลังจากนั้นวุฒิพรตายด้วยเงื้อมมือผีเจ้า อัปสรมีลูกสาวชื่อมนต์ทิพย์
มนต์ทิพย์พบรักกับบุญสลัก แต่ครอบครัวของฝ่ายชายรังเกียจเธอ เพราะข่าวมาว่าเธอเป็นลูกสาวปอบ และเขมิกาที่ชอบบุญสลักก็คอยใส่ไฟอยู่เรื่อย อัปสรต้องใจแข็งเมื่อรู้ว่าละอองคำต้องการให้มนต์ทิพย์สืบความเป็นปอบต่อ มนต์ทิพย์สงสารแม่ที่ต้องสู้รบปรบมือกับผีเจ้าและปอบละอองคำจึงรับความเป็นปอบสืบต่อ เขมิกาขโมยเครื่องรางจากโฉมได้จึงทำให้โฉมตายเพราะถูกผีเจ้าเล่นงานถึงชีวิต แต่เขมิกาไม่ยอมตกอยู่ใต้อำนาจจึงถูกผีเจ้ากัดกินจนตาย มนต์ทิพย์เริ่มเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ออกล่าหาเหยื่อสังเวยชีวิตเหยื่อเพื่อปรนเปรอตน แม้จะรู้ว่าผิด แต่ผีเจ้าก็ทำให้บุญสลักยิ่งลุ่มหลงมนต์ทิพย์มากขึ้นไปอีก รุ้งแก้วพยายามเตือนสติทุกคน ทำให้ผีเจ้าโกรธมาก เพราะรุ้งแก้วสามารถปลดปล่อยวิญญาณชั่วร้ายได้ ทำให้ทุกคนอยู่ในสภาวะที่ปกติ รุ้งแก้วได้พยายามเกลี้ยกล่อมและขอร้องให้ละอองคำขอขมาโทษต่อผีเจ้า จนยอมใจอ่อนได้สำเร็จ
เหล่าภูตผีได้กลับไปสู่เมืองนายในอดีตชาติตามเดิม และได้ทำร้ายผีต่างวงศ์จนพ่ายแพ้ไป มนต์ทิพย์ บุญสลัก แฟรงค์เพื่อนของบุญสลัก และรุ้งแก้ว ได้กลับไปที่เมืองนายยุคปัจจุบัน พร้อมกับขออโหสิกรรมและอธิษฐานจิตให้ผีเจ้าไปดี พร้อมกับสร้างกู่ให้เป็นอนุสรณ์ สำหรับบุญสลักได้บวชเพื่ออุทิศให้แก่เหยื่อที่ถูกฆ่าตายทั้งหลาย มนต์ทิพย์และบุญสลักจึงได้ครองรักกันอย่างสมหวังและพร้อมที่จะสร้างครอบครัวด้วยกันอย่างไร้อุปสรรคใดๆ
ความคิดเห็น
เพื่อนๆที่ดูไม่ได้แนะนำให้ลองใช้โปรแกรม Chrome ในการดูนะครับ