เนตรอัปสรอาบน้ำจึงเห็นว่าสร้อยพระกลับมาอยู่ที่เธอ เสร็จแล้วเธอจึงไปตามหาเชตะวันจนพบก็เดินปึงๆ ตรงเข้าไปหา เชตะวันเห็นท่าทางเนตรอัปสรก็แกล้งทำท่าเป็นกลัว “โอ๊ยๆ กลัวแล้วๆ อย่าทำอะไรผมเลย” “ฉันไม่ขำ!” “คุณนี่ อารมณ์ขันไม่มีเลยเหรอ”“มี แต่ไม่มีกับคุณ” เนตรอัปสรก็ชูสร้อยพระในมือให้เชตะวันดู “นี่หมายความว่ายังไง”“หมายความว่ายังไง อะไร ผมไม่เข้าใจ” “ก็สร้อยพระนี่ ฉันใส่ให้คุณด้วยมือฉันเองเลยแล้วมันกลับมาอยู่ที่ฉันได้ไงคะ”“เมื่อเช้านี้นี่ คุณไม่รู้เรื่องจริงๆ เลยใช่ไหม ก็ตอนที่คุณเป็นลมน่ะ ผมเอาพระใส่กลับให้คุณเพราะพระจะได้คุ้มครองคุณบ้างไงล่ะ”เนตรอัปสรอึ้ง เพราะไม่นึกว่าเชตะวันจะอาทรเธอเหมือนกัน เนตรอัปสรส่งสร้อยพระให้เชตะวันอีก“งั้นคุณเอาพระกลับไปใส่ไว้เถอะค่ะ เพราะคุณไม่สบายมากกว่าฉันอีก”“โอ้ย คุณใส่ไว้เหอะ ของของคุณนี่”เนตรอัปสรเข้าใจผิด “ที่คุณไม่อยากใส่ แล้วก็ไม่ยอมใส่นี่ ก็เพราะเห็นว่านี่เป็นสร้อยพระของคนจนๆ อย่างฉัน มันไม่คู่ควรกับคุณใช่ไหมแต่สำหรับฉัน พระก็คือพระ คือสิ่งมงคล ฉันจะเอาวางไว้ให้ตรงนี้ล่ะ คุณจะใส่หรือไม่ใส่ก็ตามใจ!”พูดจบเนตรอัปสรก็เอาสร้อยพระวางไว้บนโต๊ะใกล้ตัวเชตะวัน แล้วก็เดินออกไปเลย เชตะวันตะโกนตามหลัง “จะไปไหนน่ะ จะกินข้าวเย็นด้วยกันรึเปล่า?” เนตรอัปสรตะโกนตอบโดยไม่หันหน้ามา “ไม่!” เชตะวันส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ที่เขากับเนตรอัปสรไม่เคยได้พูดดีกันเลย สร้อยพระยังวางอยู่บนโต๊ะ โดยที่เชตะวันไม่ได้หยิบมาใส่ เฟื่องยืนอยู่ ดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่อย่างเงียบๆ เฟื่องยิ้มร้าย แล้วหายตัวไป!
ความคิดเห็น
เพื่อนๆที่ดูไม่ได้แนะนำให้ลองใช้โปรแกรม Chrome ในการดูนะครับ